فرآیند ABR

راکتور ABR نوعی راکتور با بافل های زیاد است که در آن جریان فاضلاب حاوی آلاینده های آلی بین ورودی و خروجی سیستم وادار به عبور از پایین و یا بالای بافلها (و یا از میان آن ها) می شود. باکتریهای درون راکتور به دلیل خصوصیات جریان و تولید گاز، به آرامی ته نشین میشوند، و با سرعت کم به سمت پایین راکتور حرکت می کنند. با این حال، برای بهبود عملکرد راکتور، چندین تعدیل کننده جریان نیز تعبیه شده است.

مهمترین نیروي محرکه در این فرایند، طراحی راکتور است که باعث افزایش ظرفیت ماندن جامدات می شود.

•    راکتور از یک سری اطاقک ساخته شده است که فاضلاب به صورت جریانی از بالادست درآنها جریان می یابد. فاضلاب ورودی با لجن ترکیب شده، و در نتیجه باکتریهایی که آلاینده ها را تجزیه می کنند وارد جریان فاضلاب می شوند .

•    تجزیه با روندی افزایشی در اطاقک های راکتور رخ میدهد.

•    میزان کاهش BOD، 90٪ و کاهش پاتونها 40 تا 75 درصد است.

•    راکتور بافل دار در مقابل شوک بار و تغییر در ورودی های جریان مقاوم است. بهره برداری و نگهداری از آن ساده بوده و از آنجا که ساختار دفنی دارد،  به فضای اضافه ای نیاز ندارد.

•    به دلیل پارتیشن بندی راکتور، راکتور دارای پتانسیل اصلاح شدن است. به این ترتیب که می توان با افزودن یک مرحله هوازی در بخش یکی مانده به آخر، قسمتی از  COD مقاوم نسبت به تجزیه و همینطور سولفید اضافه از مرحله بی هوازی را اکسید نمود و باعث بروز نیتریفیکاسیون شد. بخصوص زمانی که از سلولهای ساکن استفاده شده باشد.

•    به دلیل زمان ماند طولانی سلولی در راکتور، بازده کلی سلولی  به صورت 0.03 گرم سلول در  هر گرم ترکیبات فاضلاب است  و بنابراین مقدار کمی لجن برای دفع تولید میشود.

•    به دلیل حرکت رو به پایین بسیار کند سلولها در راکتور، امکان استفاده از سلولهای منتخب تغییر شکل یافته یا اصلاح ژنتیکی شده که قادرند تا ماهها درون راکتور باقی بمانند، وجود دارد.