توضیحات
ویژگی های چربی گیر DAF
قابلیت حذف بیش از ۹۹درصد چربی های امولسیونی و آزاد و ذرات معلق
قابلیت حذف بیش از ۷۵ درصد با آلودگی شیمیایی (COD) پساب
شفاف شدن پساب خروجی دراثر حذف ذرات کلوئیدی
سهولت حمل و نقل و نصب به علت ساخت DAF به صورت پکیج های یکپارچه
قابلیت تولید لجن نسبتا جامد و کم آب
قابلیت حذف دترجنت از پساب
مزاياي DAF
تكنولوژي ساخت بالا
قيمت مناسب
حداقل فضاي مورد نیاز
حذف بو
كاربردهای DAF
پالايشگاه ها وصنايع پتروشيمي
صنايع غذایی و لبنی
فرایندهایی كه فاضلاب آنها با مقادیر بالایی روغن همراه است
فاضلاب صنایع چوب و كاغذ
صنايع نساجي
صنايع چرمسازي
در صورتیکی چربی و روغن بصورت امولسیون در پساب وجود داشته باشند و یا وزن مخصوص آنها در حدی نباشد که به راحتی شناور شوند از هوای محلول برای شناور سازی استفاده می شود. حباب های ریز هوا به قطرات چربی و روغن و ذرات چسبیده و به شناورسازی آنها کمک می کند. در این فرآیند نیاز محلول سازی هوا در پساب و تولید حباب های بسیار ریز می باشد.
در اين روش، جداسازي از طريق وارد كردن حبابهاي ريز گاز(معمولاً هوا) به داخل فاز مايع صورت مي پذيرد. حبابهاي هوا به ذرات جامد مي چسبند و نيروي شناوري مجموعه ذره و حبابهاي گاز بقدري زيادي است كه سبب صعود ذره به سطح مي شود. بدين ترتيب مي توان ذراتي را كه چگالي آنها از مايع بيشتر است، به صعود به سطح واداشت. صعود ذرات با چگالي كمتر از مايع(مانند روغن محلول در آب) را نيز مي توان با اين عمل تسهيل كرد.
استفاده از حبابهاي گاز يا هوا به منظور جداسازي ذرات معدني و نيز در تصفيه پسابهاي حاوي روغن بطور گسترده اي رايج است. بطور كلي فرآيند شناورسازي از چهار مرحله اساسي تشكيل مي شود:
– توليد حباب (Bubble) در پساب روغني.
– برخورد بين حبابهاي گاز و قطرات روغن شناور در آب.
– چسبيدن ذرات روغن به حبابهاي گاز
– صعود مجموعه هوا- روغن به سطح آب يعني جايي كه روغن(و نيز ذرات جامد معلق همراه آن) جمع آوري مي شود.
در سيستم DAF براي اشباع سازي پساب از هوا آنرا تحت فشار قرار مي دهند. تحت فشار قرار دادن پساب به سه روش صورت مي گيرد:
– تحت فشار قرار دادن كل جريان: در اين سيستم تمام پساب خام ورودي تحت فشار قرار گرفته و از هوا اشباع مي شود. در اين طرز عمل نسبت به دو روش ديگر بيشترين مقدار هوا حل مي شود و نتيجه آن بيشترين احتمال اتصال مناسب بين ذرات و حبابهاي هواست. اما در اثر اين عمل بدليل نياز به سيستمهاي اشباع سازي بزرگتر، احتمال شكستن لخته ها، در اثر عملكرد پمپ و همچنين هنگام كاهش فشار بيشتر مي شود.
– تحت فشار قرار دادن قسمتي از جريان: در اين سيستم قسمتي از پساب خام ورودي به طرف سيستم تحت فشار منحرف مي شود. از مزاياي اصلي اين سيستم مي توان كاهش دادن بهاي پمپاژ، ظرفيت بيشتر سيستم در حمل جريان لخته سازي و كاهش شكستن لخته ها را نام برد. عيب رايج اين سيستم و سيستم اول، قيچي شدن لخته ها و يا امولسيوني شدن روغن در هنگامي است كه جريان ورودي دچار كاهش فشار مي شود. در فشارهاي يكسان، مقدار هواي حل شده در اين سيستم نسبت به تحت فشار قرار دادن كل جريان بدليل شدت جريان كمتر پساب كمتر است.
– تحت فشار قرار دادن جريان برگشتي: در اين سيستم20 تا50 درصد پساب تصفيه شده به سيستم تحت فشار برگردانده مي شود. بنابراين از شكسته شدن لخته ها و يا امولسيون مجدد روغن در جريان ورودي اجتناب مي شود. اگر نخواهيم كه بار هيدروليكي(براساس شدت جريان ورودي) تغيير كند، بدليل اضافه شدن جريان برگشتي به كل جريان مجبور به بكارگيري بستر شناورسازي بزرگتري هستيم.